ζάβορος

ζάβορος, -ον (Α)

αυτός που κατατρώει, που καταβροχθίζει πολλά.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ζα-* + -βορος (< βορά), πρβλ. θυμο-βόρος, κρεο-βόρος].